Statsråd Kjell Opseth

Norsk Transportarbeiderforbund - jubileumsmiddag

4. mai 1996

Takk for maten

Arnuld Øverland sa ein gong "Og dog er en time ved vinen, den beste min sjel har hatt". 100-årsjubilanten er feira med mottaking i Folkets Hus og jubileumsforestilling i Samfunnssalen tidlegare i dag. Jubileumsmiddagen her i Folkes Hus blir såleis eitt av fleire høgdepunkt på ein dag som på papiret såg ut til å bli i travlaste laget for ein 100-åring.

Tove Ditlevsen har sagt at "Mange er aldri heilt jamnaldrande med seg sjølve". Sjølv om høvet var eit anna, kunne sitatet passe i samband med 100-årsjubilanten Norsk Transportarbeidsforbund. Ikkje slik å forstå at dei historiske røtene ikkje er synlege. Banda attende til den tidlege kampen i førre århundret må vi ta vare på. Samstundes må ein hundreåring i denne rørsla vise vilje til fornying for å møte dei utfordringane som ligg i tida. Slik opplever vi denne 100-åringen. Dei som former verksemda i forbundet i dag, gjer dette utfrå det samfunnet vi lever i. Samtidig er dei seg bevisste den kampen det heile starta med.

Det har falle mange visdomsord om det å bli gamal. Ein italienar sa det slik at "gammal er ein når ein ikkje lenger søv med tennene sine". Mykje kan seiast om Transportarbeiderforbundet, men tannlaust er det i alle fall ikkje.

Ein annan har sagt om det same at "fyrst gløymer ein namn, så gløymer ein ansikt. Ein dag gløymer vi å trekke opp glidelåsen, og til slutt gløymer vi å trekke han ned".

Før vi forlet bordet vil eg gjerne få lov til å takke for eit utsøkt måltid. Det heiter at "På tom mage er alle onder dobbelt så store", og da vi har vel rydda dei heilt av vegen gjennom dette bordsetet.