2 Generelt om forordninga

EU sitt miljømerke (EU Ecolabel) vart oppretta ved rådsforordning (EØF) nr. 880/92 av 23. mars 1992 og innlemma i EØS-avtala. EU-miljømerket er ei frivillig merkeordning. Dei som søkjer om å få merke varene eller tenestene sine med miljømerket, må dokumentere at produkta oppfyller ei rekkje strenge helse- og miljøkrav.

Føremålet med miljømerkeforordninga var å skape eit einsarta og effektivt miljømerkesystem i Europa. Gjennom informasjon om korleis produkt verkar inn på miljøet, skulle forbrukarane verte i stand til å gjere gode miljøval. Det var òg venta at ordninga ville stimulere til produksjon og marknadsføring av dei produktalternativa som har minst negativ innverknad på miljøet. Ved revisjon vart forordninga bytt ut med ny forordning (EF) nr. 1980/2000 av 17. juli 2000, som òg er innlemma i EØS-avtala. Ifølgje artikkel 20 i den sistnemnde forordninga skulle Europakommisjonen innan 24. september 2005 vurdere ordninga på nytt i lys av dei røynslene som er gjorde, og deretter gjere framlegg om eventuelle endringar. Røynslene viste at det var behov for å auke effektiviteten og straumlinjeforme drifta av ordninga, noko som ein har prøvd å sikre i forordning (EF) nr. 66/2010.