7 Merknadar til dei enkelte lovføresegnene

Til § 1

Føresegna slår fast at forordning (EU) 2019/1149 blir norsk lov, med dei tilpassingane som følgjer av vedlegg V, protokoll 1 til EØS-avtala og EØS-avtala elles. Føresegna inneber at forordning (EU) 2019/1149 gjeld som norsk lov.

Til § 2

Føresegna gir departementet heimel til å gi nærmare forskrifter om kva nasjonale forvaltningsorgan som er ansvarleg for ulike oppgåver etter forordning (EU) 2019/1149, og ansvarsfordelinga mellom dei. Eit døme på slik forskriftsregulering vil vere kva forvaltningsorgan som skal vere ansvarleg styresmakt til å følgje opp særlege deler av forordninga, inkludert kva oppgåver forvaltningsorganet skal ha i den samanheng.

Til § 3

Føresegna inneber endringar i to andre lover.

Når det gjeld folketrygdlova § 1-3 a, inneber endringa at forordning (EU) 2019/1149 blir føydd til i lista over forordningar som endrar trygdeforordninga i folketrygdlova § 1-3 a fyrste ledd.

Når det gjeld EØS-arbeidstakarlova § 1, inneber endringa at forordning (EU) 2019/1149 blir føydd til i lista over forordningar som endrar EØS-arbeidstakarforordninga og EURES-forordninga i EØS-arbeidstakarlova § 1.

Til § 4

Føresegna inneber at lova tek til å gjelde straks. Om vurderinga knytt til iverksetjingstidspunkt blir det vist til punkt 4.5.3.